ការអធិស្ឋានគឺជាការសន្ទារវាងព្រះនិងមនុស្ស។ការសន្ទនានេះប្រៀបបីដូចជាមិត្តសម្លាញ់ពីរនាក់ដ៏សិ្នតស្នាលគ្នាដោយទល់មុខនិងមុខសំណេះសំណាលគ្នានូវគ្រប់ទាំងអ្វីៗនៅក្នុងចិត្ត បញ្ចេញមកប្រាប់គ្នាទាំងអស់តើត្រូវអធិស្ឋានយ៉ាងដូចម្តេច? កន្លែងដែលត្រូវចាប់ផ្តើម? តើត្រូវអធិស្ឋានសម្រាប់អ្វី? ការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ផ្ដល់នូវគំរូ ឬលំដាប់ដែលការអធិស្ឋានអាចត្រូវបានធ្វើ ។ (ម៉ាថាយ ៦:៩-១៣)១) ការចាប់ផ្តើម៖ ការអធិស្ឋានចាប់ផ្តើមពីព្រះដែលទ្រង់ស្រឡាញ់យើង និងទំនាក់ទំនងរបស់ទ្រង់ជាមួយយើង។ អ្នកដែលទទួលយកទ្រង់ជាព្រះនឹងក្លាយទៅជាកូនរបស់ទ្រង់ ហើយមានសិទ្ធិហៅទ្រង់ថា អ័បាបិតា។ (យ៉ូហាន ១:១២; រ៉ូម ៨:១៥) វាគឺជាការប្រារព្ធពិធីដ៏រីករាយនៃទំនាក់ទំនងដ៏អស្ចារ្យ។ ការនិយាយទៅកាន់ព្រះក្នុងនាមជា 'បិតារបស់យើង' មានន័យថាទ្រង់មានអារម្មណ៍យកចិត្តទុកដាក់ជាមួយនឹងអ្នកជឿទាំងអស់ជុំវិញពិភពលោក២) ភាពបរិសុទ្ធ៖ 'ការថ្វាយការសរសើរដល់ព្រះនាមរបស់ព្រះគឺជាទិដ្ឋភាពសំខាន់មួយ។ យើងមិនអាចបន្ថែមភាពបរិសុទ្ធដល់ព្រះបានទេ។ ការសរសើរដំកើងព្រះត្រូវបានបង្ហាញចេញដោយរបៀបរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ពាក្យសម្ដី និងអាកប្បកិរិយារបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ។ គ្រីស្ទបរិស័ទជាពន្លឺដល់ពិភពលោក និងជាអំបិលនៃផែនដីដែលជំរុញអោយអ្នកដែលមិនមែនជាគ្រីស្ទបរិស័ទថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតាដ៏ជាព្រះនៃឋានសួគ៌។ (ម៉ាថាយ ៥:១៣-១៦)៣) ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ៖ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទជាស្តេចអស់លើទាំងស្តេច និងជាព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងព្រះអម្ចាស់។ ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់គឺអស់កល្បជានិច្ច ហើយមិនអាចរង្គោះរង្គើបានឡើយ។ (ហេព្រើរ ១២:២៨) គ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់ត្រូវបានហៅឲ្យនាំអ្នកឯទៀតមកកាន់ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ការអធិស្ឋានសម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់អោយធ្វើជាឯកអគ្គរាជទូតនៃព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ ហើយកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងបេសកកម្មគឺជាទិដ្ឋភាពសំខាន់នៃការអធិស្ឋាន។៤) ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ៖ ឆន្ទៈរបស់ព្រះគឺការអធិស្ឋានគួរធ្វើគ្រប់ពេល និងគ្រប់ទីកន្លែងនិងអធិស្ឋានគ្មានឈប់ឈរ។ ព្រះវិហារគ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវតែធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ ហើយគ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់ៗក៏ដូច្នោះដែរ។ ព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះគឺការរីករាយ និងទទួលបានការល្អឥតខ្ចោះ។ (រ៉ូម ១២:២) ការដឹងអំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ និងការធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ជាប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យបំផុត។ ៥) នំប៉័ង៖ ជាការពិត តម្រូវការរាងកាយ អារម្មណ៍ ផ្លូវចិត្ត ទំនាក់ទំនង បញ្ញា សរីរវិទ្យា និងហិរញ្ញវត្ថុរបស់យើងទាំងអស់ត្រូវបានតំណាងថាជានំប៉័ង។ ៦)ការអភ័យទោស៖ ព្រះរំពឹងឲ្យមនុស្សរបស់ព្រះមានចិត្តសប្បុរសចំពោះអ្នកដទៃ។ ការអត់ទោសឱ្យអ្នកដទៃគឺជាអំណោយដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៃភាពសប្បុរស៧) ការប្តេជ្ញាចិត្ត៖ ការអធិស្ឋានបញ្ចប់ដោយការតាំងចិត្ត និងការអង្វរសុំការរំដោះពីអំពើអាក្រក់។ ប្រសិនបើយើងរស់នៅលើផែនដីនេះ ការល្បួងមានពិត ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវតែការពារយើង។ ទ្រង់អាចការពារយើងកុំឲ្យដួល។ (យូដាស ១:២៤-២៥)ការអធិស្ឋានគឺត្រូវផ្តោតលើព្រះ ចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងព្រះជាធំ លក្ខណៈរបស់ទ្រង់ ព្រះរាជាណាចក្រទ្រង់ និង ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះហើយបន្ទាប់មកទ្រង់នឹងដោះស្រាយតម្រូវការខាងរាងកាយ ខាងវិញ្ញាណ និងសីលធម៌របស់មនុស្សចូរអធិស្ឋានដោយពឹងអាងលើសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះយេស៊ូវនិងនឹងបញ្ចប់នូវសេចក្តីអធិស្ឋាននៅក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ អាម៉ែនតើជីវិតក្នុងការអធិស្ឋានរបស់អ្នកសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងម៉េចដែរ?
ដោយ: យ៉ូសែប
